Andrzej Lewicki
(1910-1972) psycholog. Studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie polonistykę u Juliusza Kleinera i psychologię u Mieczysława Kreutza. Do wybuchu wojny pracował jako nauczyciel gimnazjalny we Lwowie. Po wojnie został asystentem Mieczysława Kreutza w Instytucie Psychotechnicznym w Krakowie. Po uzyskaniu tytułu doktora w zakresie filologii polskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1945 roku rozpoczyna pracę jako adiunkt w Zakładzie Psychologii Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W roku 1946 został powołany na stanowisko zastępcy profesora oraz kierownika zorganizowanego przez siebie Zakładu Psychologii. W 1954 r., po zrobieniu habilitacji w zakresie psychologii i uzyskaniu stanowiska docenta, zostaje przeniesiony do Katedry Psychologii Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie rozpoczyna badania naukowe z zakresu psychologii klinicznej w ramach specjalistycznego seminarium magisterskiego. W roku 1960 otrzymał tytuł profesora, a następnie został powołany na kierownika utworzonej przez siebie pierwszej w kraju Katedry Psychologii Klinicznej. Funkcję tę pełnił do roku 1969, kiedy utworzono Instytut Psychologii, w którym aż do śmierci kierował Zakładem Psychologii Klinicznej. W swoich badaniach nad rolą hipotez ogólnych w uczeniu się pojęć opracował obiektywną metodę „klipców”. W najważniejszej swojej pracy "Procesy poznawcze i orientacja w otoczeniu" (1960) rozszerzył własne badania nad abstrakcją na całość procesów poznawczych. Zainteresowania badawcze: badanie procesów poznawczo-orientacyjnych, źródła trudności wychowawczych, psychologia kliniczna, psychologia eksperymentalna, mechanizm odróżniania w świetle nauki Pawłowa, psychologiczne podstawy uczenia się i nauczania, psychologia zachowania, psychologia motywacji i emocji, psychologia myślenia i decyzji. Autor m.in.: "Zapominanie nazwisk: studium nad psychologicznymi podstawami uczenia się i nauczania" (1950); "Mechanizm odróżniania w świetle nauki Pawłowa" (1955); "Jak powstają trudności wychowawcze" (1957); "Psychologia kliniczna w zarysie" (1968); "Psychologia kliniczna" (redakcja: 1969, wyd. 1); "Między humanistyką a przyrodoznawstwem: od podstaw psychologii do eksperymentalnej psychologii klinicznej" (opracowanie: Maria Lewicka, Helena Sęk: 2009).Liczba opublikowanych utworów: 3
Procesy poznawcze i orientacja w otoczeniu
Psychologia kliniczna w zarysie
Zapominanie nazwisk: studium nad psychologicznymi podstawami uczenia się i nauczania